CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.

Gekkenhuis. Minks wekelijkse column 12-8-2015.

Gekkenhuis.     Minks wekelijkse column 12-8-2015

Het voelt vertrouwd wanneer ik na jaren het toegangspad van het klooster Saint-Paul-de-Mausole op loop. Cipressen wuiven me een warm welkom toe. Entree betalen aan een aardiger mens dan 2 jaar geleden, mag nu ook mijn spullen stallen. Voordeel van zo’n herhalend bezoek is dat je weet wat er komt en daarom, zonder haast, meer kan genieten. Aan het eind van het pad staat een bronzen beeld van een mager mansfiguur met puntneus, die ik aanzag voor Don Quichot. Overigens hadden de nonnen van dit klooster voor het geestelijk welzijn van deze molenbedwinger, misschien ook een lans kunnen breken. Het bleek Van Gogh te moeten ‘verbeelden’: The Sunflowerthief. En dan……één van mijn meest favoriete plekken op aarde.

Het duizend jaar oude stenen bankje in de hoek van de binnenplaats. Als je gek bent, heb je grote kans hier weer normaal te worden of iets dat daar op moet lijken. Vogels en vlinders vliegen in het rond. Bijtjes gonzen van bloem tot bloem en doen hun bestuivend werk. Als beloning drinken ze nectar uit kelken waarin hun gezoem net even anders klinkt. De zon schijnt en krekels spelen als op duizend violen een vrolijk welkomstlied. Ik bedenk me dat het op den duur ook gekmakend kan klinken. Zo gekmakend dat je bij een aanval van hysterie, trillend met opgetrokken knieën en stijf dichtgeknepen ogen op hetzelfde bankje je oren dicht drukt om van dit krekel gekrakeel verlost te zijn. Ik heb geen aanval van hysterie, ik zit hier kalm, kalmer te worden. Kijk langs de gevel omhoog, gordijntjes achter blauw gekozijnde raampjes zijn van onderaf verteerd doordat er geen leven meer achter zit. De zonnewijzer doet niet aan zomertijd en laat zijn schaduw een redelijk zekere toekomst voorspellen. Duiven fladderen bij de eenzame torenklok, het ritselen van papier verstoort mijn dobberen in dit rimpelloos water. Toeristen met kinderen, blikjes cola en zakjes chips overstemmen de krekels. Even speel ik met de gedachte om onder het slaken van rare kreten als een dolle met mijn ogen te gaan draaien, hebben ze thuis echt wat te vertellen. Maar met de kans op een permanent verblijf in dit gekkenhuis heb ik deze ludieke grap maar uit mijn zieke hoofd gezet. 

Vriendelijk groetend, gelukkig weer weg van deze plek waar ik me stiekem ook wel een beetje thuis voel, au revoir”.
Tekstverantwoording: Mink Out.

Website by Splendit 2021