CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.

Extra nieuwjaarsfooi. Minks wekelijkse column 30-12-2015

Extra nieuwjaarsfooi.          Minks wekelijkse column 30-12-2015

 

Met tegenwind en striemende regen trapt Keesje naar zijn krantenwijk. Honderdtachtig kranten met insteek, best zwaar. Krakend, steunend, lijkt het niet ondenkbaar dat zijn stalen ros door metaalmoeheid ieder moment voor eeuwig in zal slapen.

Helmerstraat twee: tante Jo, iedere dag een dropje of chocolaatje.

Op negentig trekt Wodan altijd met een rotgang de krant uit je hand dus voorzichtigheid is geboden als je vingers je lief zijn.

En dan op honderdtwintig: Blonde Greet, een echte mooie, nette dame.

Keesje kijkt eerst altijd even door het raam om een glimp van haar prachtige verschijning op te vangen. Vandaag heeft hij geluk, ze loopt door de kamer in een witte, soort van ochtendjas waar haar bovenlichaam in zit als bonbons in de verpakking. De ruit beslaat, “Moet jij niet verder met je krantjes Keesje?” vraagt de wijkagent die hem met een spottend glimlachje op zijn schouder tikt. “Uhhh,” sputtert ons betrapt Smeerkeesje en loopt verder maar ziet nog net dat de diender bij Greet naar binnen glipt. Wijk af maken, droge kleren, eten en dan met kaartjes voor nieuwjaarsfooien de straat weer in. Aanbellen, deur open: “De bezorger van de Haagse krant wenst u een gelukkig Nieuwjaar”. Als een ware routinier draait hij het zinnetje af en loopt, weer een bedragje rijker, naar de volgende deur.

 

Bij nummer honderdtwintig gluurt Keesje weer naar binnen, niks. Aanbellen, de deur gaat open en daar staat blonde Greet in de witte kamerjas, het haar niet meer zo netjes als daarnet. De wind blaast de panden uiteen waardoor Keesje haar lange slanke benen tot een bepaalde hoogte kan bewonderen. De adamsappel schiet omhoog, tekst weg. Greet lacht, ziet het kaartje: “Ik zal wat pakken, loop maar mee”. Hij veegt, te lang, zijn voeten en volgt haar over het dikke rode tapijt. Kristallen lampen, porseleinen beelden, schilderijen met blote mensen. “Ga even zitten”, met haar fraai gewelfde achterkant naar hem toe rommelt ze in een lade. Keesje weet niet en tegelijkertijd wel waar hij kijken moet, die ochtendjas, was die nou doorzichtig? Hij krijgt het er warm van. “Zo, stiekem naar binnen gluren Kees?” “Nou uhhhh mevrouw, alleen om te kijken of u thuis bent”. Heupwiegend komt ze op hem af, licht voorovergebogen geeft ze hem een briefje van vijf, de bonbons, begeerlijk dichtbij.

Bij het naar buiten gaan lispelt ze zwoel: “Keesje!” hij draait zich om en met haar poezelige handen rond zijn nek kust ze hem kort op de mond. Keesje zweeft, ogen dicht, naar buiten en slaapt weken onrustig van deze extra nieuwjaarsfooi.

 

Tekstverantwoording: Mink Out.                                                           Meer: www.conck.nl

Website by Splendit 2021