CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.

En ineens stond ze daar (2). Minks wekelijkse column 16-3-2016

En ineens stond ze daar (2). Minks wekelijkse column 16-3-2016

 

Het feest der pas verliefden was begonnen, een zoete droom. Tot diep in de nacht verslinden ze elkaars fluwelen stemgeluid.

Hun lichamen en muzieksmaken raken verstrengeld, kan deze prille geborgenheid maar voor eeuwig duren.

Ogen die eindeloos en zonder verveling in elkander kijken.

Tongen, monden die een vochtig versmelten onmogelijk kunnen staken. Handen die het tasten, knijpen en strelen niet kunnen laten.

Hun seksleven: een heftige, van het palet afspattende, kleurenpracht, welke hierbij vergeleken ‘Vijftig tinten grijs’ doet verbleken.

 

Wanneer niet bij elkaar, brengt het mobieltje uitkomst. De hele dag zijn de pingen, als geluid van binnenkomende boodschapjes, hoorbaar. Spannende, lieve en huishoudelijke berichtjes, contact voor altijd.

Ineens komt ze niet meer, de hele dag geen ping. Op zijn krakende fiets naar haar huis, alles donker. Met ingehouden adem radeloos luisteren aan de brievenbus, snakkend naar een geluid van zijn muze, zijn verslaving, zijn levenslust, het blijft stil, doodstil.

De dag er op een ‘verlossende’ ping: “ben in slaap gevallen, sorry”, verder niets. Hij terug; “kom jij naar mij of ik naar jou”, zij koel: “neen vandaag niet, spijt me”.

De sms krijgt iets weg van een infuus, elke ping een druppel die dit kritieke liefdesleven in stand houdt, verlengt, aanwakkert.

In het begin nog met enige regelmatig, tot die laatste ping met de boodschap: “Ik wil niet meer, sorry”. Het infuus wordt dichtgedraaid, monotoon geluid van een flatliner blijft, als denkbeeldig iets van niets.

Een plant, van haar gekregen, twee peuken met lipstick in de asbak, het doosje kersenthee waar zij gek op is: zwijgende achterblijvers die hem somber stemmen. Jinec is al geweest, het twaalf uurtje voor zijn werk moet zoals gewoonlijk weer worden klaargemaakt. Haar plant een scheutje water, hij schuift stilletjes onder zijn dekbed.

Op het kussen, haar nachtshirt, hij inhaleert de geur diep en mist haar vreselijk.

 

(Wordt wellicht weer vervolgd maar voorlopig even niet.

Lang niet alles in dit verhaal berust op ware feiten, gelukkig maar).

 

Tekstverantwoording: Mink Out. Meer: www.conck.

Website by Splendit 2024

Kinderdisco