CAFÉ DE CONCKELAER IS OP DONDERDAG, VRIJDAG EN ZATERDAG GEOPEND VAN 16:00 TOT 24:00U . ZONDAG ZIJN WE OPEN VAN 16:00 TOT 20:00U. IS HET TERRASWEER DAN GAAN WE OP DIE DAGEN EEN UURTJE EERDER OPEN.

Celdeling. Minks wekelijkse column 4-11-2015

Celdeling.                     Minks wekelijkse column 4-11-2015

 

Hoe het zo gekomen is weet ik niet. Misschien waren de volksbuurten waar ik opgroeide een kweekvijver voor het niet schuwen van geweld.

Mijn vader was portier en leerde ons de fijne ‘kneepjes’ van het vak. Om succes te hebben moet je onverwachts keihard toeslaan, met ander woorden: de eerste klap is een daalder waard.

Dat ik mezelf met deze column wellicht als een psychopaat profileer ben ik me bewust, maar mijn honger naar een onderwerp voor deze column is groter dan de angst voor eventuele imagoschade.

Nou ja psychopaat, het was natuurlijk niet zo dat ik op een mooie zomerdag lukraak iemand uitkoos om hem out off the blue eens lekker op zijn bek te timmeren. Neen, een rake klap deelde ik enkel uit ter verdediging van bezit, eer, lijf en leden van mij en hen die ik liefhad.

Naar mate mijn rijpere fase vordert vind ik het allemaal wel best, de onverschrokkenheid stel ik enkel nog in dienst als vredesduif.

Onlangs nog twee vechtersbazen uit elkaar gehaald in de Lekstraat, ze stonden elkaar aardig toe te takelen, de eencelligen.

Oké, dit terzijde. In mijn straat rijdt een auto met piepende banden tegen de richting in om daarna te keren en terug te racen.

Ik rij weg op de motor en passeer hem, zonder op te letten parkeert hij bruusk achteruit-in en dwingt mij rucksichtslos de stoep op. Ik sta stil en kijk afkeurend hoofdschuddend achterom. In plaats van de door mij verwachte sorry houding steekt deze yup met stropdas kordaat zijn middelvinger op en maakt met het hoofd een uitdagende beweging zo van: kom dan. Dat was um, de Schilderswijker in mij ontwaakt, zet mijn motor op de standaard, stap af, loop naar hem toe, hij stapt uit, een agressiviteitsflits snijdt door mijn maag, ik wil verwoestend uithalen, zie de angst in zijn ogen en stop.

Deze daad van barmhartigheid komt me duur te staan, ik loop terug naar mijn motor maar blijkbaar herpakt, ‘pak 1’ zich. Hij begint te schelden en zegt zelfs dat ik iemand van de herenliefde ben met een ernstige ziekte, maar dan in een wat grovere bewoording.

Ondanks de stoom uit mijn oren, hou ik me in, rij de straat uit en ben twee dagen met mezelf in dialoog om het voorval een plek te geven.

Nou ja, blijkbaar is mijn celdeling nu eindelijk ook op gang gekomen.

Tekstverantwoording: Mink Out.               

Website by Splendit 2021