Afvallen. Minks wekelijkse column 6 juni 2018
Afvallen. Minks wekelijkse column 6 juni 2018
Met mijn benen bungelend over de bedrand zag ik, in de spiegelkast, een weinig flatteuze weergave van mezelf.
Kijk, die grijze coupe explosie en het gekreukeld oude kranten gezicht zijn na het douchen wel weer redelijk glad gestreken.
Neen, die beentjes met daarboven dat bolvormig buikje en die lillende borstjes stelde een vergelijk met kabouter Kandelaar pijnlijk vast.
Mijn veters kreeg ik zonder steunen en kreunen niet meer gestrikt, om nog maar niet te schrijven over het knippen van de teennagels.
Een regelmatig zuurstof tekort werd meer gewoonte dan uitzondering en het opgeblazen gevoel liet zich door geen Rennie meer paaien.
Een liter volle melk per dag was normaal. Ik woon alleen dus het pak aan de mond, buik vooruit en klokken maar, lekker koud en romig.
Als broodbeleg kocht ik vijf maal anderhalf ons, allerhande soorten.
Dit broodbeleg leed aan een serieuze identiteitstoornis, het zag zelden een boterham, propte ik zo naar binnen, twee dagen, weg beleg.
Hagelslag, het pak zo aan mijn mond en laat maar lopen.
In de keuken van het café, voordat ik de mayonaiselepel bij de afwas gooide stak ik hem in mijn mond en dat telkens weer.
Chocolaatjes bij het kopje koffie? Als ze bleven liggen at ik ze op, tientallen per dag, naast de rondo’s die ik voor de koffie mee nam.
Neen, ik ben een enorme veelvraat, een zwelg, ik weet van geen ophouden, een groot bord eten, het moet leeg, en nog pudding toe, nog an toe. Voor het slapen drie boterhammen zoetigheid en dik pindakaas.
En ineens was ik het zat, de schakelaar ging om, die buik, die benauwdheid, ik ga er voor, me goed voelen is mijn motivatie.
Veel water, een bescheiden bord eten, fruit en voor het slapen een crackertje kaas en één slok volle melk voor de smaak.
In de koelkast huist nog slechts een echo, een eenzame fles water en wat blikjes leverpastei, o ja, en een tubetje secondelijm.
Een weegschaal hoeft niet, dat brengt ongewilde competitie, mezelf opjagen vind ik niks en teleurstellingen zijn ook niet zo mijn ding.
Laatst zakte bij de Albert Heijn, op het moment van betalen pardoes mijn broek af, het voelde heerlijk, niet zo zeer uit exhibitionistisch oogpunt maar gewoon omdat ik echt aan het afvallen ben, fantastisch!
P.S. Sporadische alcoholische versnaperingen tel ik niet mee, het moet wel leuk blijven!!!
Tekstverantwoording: Mink Out. Meer: www.conck.nl