22 jaar. Minks wekelijkse column 2-12-2015
22 jaar. Minks wekelijkse column 2-12-2015
Een berichtje van Mien: “Gefeliciteerd met je 22 jarig bestaan” deed me beseffen dat het vandaag de 22ste verjaardag van mijn café was. Erg attent, doet ze ieder jaar, zal wel een agenda hebben of zo, maar toch: dat berichtje doet me altijd goed.
Overigens was zij wel de enige. De rest van de duizenden mensen die door de jaren heen de drempel en soms de grens overschreden, neem ik hun vergeten niet kwalijk. Ik wist het immers zelf ook niet meer.
Na 22 jaar bier testen zullen de summiere eerste verschijnselen van het syndroom van Korsakov mijn persoontje ook niet vergeten zijn.
In 22 jaar pas 6 dagen ziek geweest, kunnen ambtenaren en werknemers (de goede daargelaten) een voorbeeld aan nemen.
Nou was ik in het verre verleden, als ambtenaar én werknemer, na een avondje té lang stappen ook niet vies van een illegaal ziektewetje. Maar deze info snel ter zijde, ik ben graag de onkreukbare ondernemer, ‘ziektewetloper’ vind ik daar niet zo bij passen.
Maar ja, hoe voelt iemand zich in en na 22 jaar horeca zult u zich wellicht afvragen? Ja, ja u komt er niet onderuit, ik ga het vertellen:
“Zo nu en dan een koppelaar, bedelaar of gewoon de sigaar. Jeugdhonk, bandeloos, bejaardensoos. Uithuilplek van mannen, vrouwen of schuinsmarcheerders die een nestje voor 1 nacht wilde bouwen.
Broer van leeftijdsgenoten, niet biologische vader van vele kinderen, zoon van hen wiens gevorderde leeftijd ging hinderen.
Vijand voor agressievelingen, vriend van vredesdingen.
Temperaar van te zelfverzekerden, stimuleerder van twijfelaars.
Clown bij gelach, trooster bij geween. Rode kaart gever bij spelbederf, binnenhaler om te vervolmaken. Echtscheidingsmediator, oppas, hamburgerbakker, boksbal, opvoeder, afwasser, schoonmaker. Mopperkont, uit zijn slof schieter, plaatjesdraaier, drankverstrekker. Verkeerde begrijper en verkeerd begrepene.
Vrijgezel, versierder, verkeringslijer en bijna vader (wél biologisch). Getergd, gehaat, geliefd, onterecht beschuldigd.
Hard als graniet, zacht als boter. Rots in de branding, herfstblad aan een boom. Raadgever, onzekere bever, domme blater, wijze prater.
Soms in het centrum van de aandacht en soms wel heel erg alleen”.
Aan het eind van haar berichtje schrijft Mien: “Jij en je tokootje hebben mij zoveel gegeven, altijd dankbaar Minnekus”
O, deze was ik vergeten: Tevreden mens! Doe mij nog maar 22 jaar.
Tekstverantwoording: Mink Out.